projecten
over steljevoor
contact
vervolg Bougainville
Juist als de identiteit van een groep of gebied het thema is, zijn alledaagse maar specifieke kenmerken van belang. De markt bijvoorbeeld, een ontmoetingsplek bij uitstek. Er wordt met eenvoudige middelen een eigen plek langs de klant van de weg gemarkeerd die bescherming biedt tegen het felle zonlicht en warmte. De openbare weg en de overdekte buitenruimten gaan moeiteloos in elkaar over en vormen een doorgaande route waarlangs informele ontmoetingen plaatsvinden. Het familiehuis -de Tongkonan- vertegenwoordigt ordening, gebouwd volgens een vastgesteld patroon, maar het kent ook organische afbeeldingen in houtsnijwerk dat een verhaal, een betekenis heeft. Hierin zijn mens, religie en omgeving met elkaar verweven. De rijstschuur -Lumbung- is symbool voor status en rijkdom, maar ook van gastvrijheid: de rijst die je gasten voorzet en samen eet. Het platform eronder is de plaats waar mensen zitten, liggen, kletsen, praten, vertellen, eten en slapen. En passant loopt men langs, blijft even hangen en zoekt terloops contact.
De Pondok, een wachtershuisje dat bestaat uit een dak en platform, vloer op palen, zonder wanden, fungeert in het dagelijks leven als ontmoetingsplatform en kan in sociaal opzicht als afspiegeling van de Tongkonan worden beschouwd. Door de Pondok als basismodel, met variaties in de uitwerking, te gebruiken in een complexer samenstel kan een nieuw monumentaal baken -dat de Tongkonan voorheen was- ontstaan.
De ingewikkelde en kostbare bouw van een Tongkonan maakt plaats voor een functionele, eenvoudiger bouwmethode. Met groeiende, zich naar het landschap voegende uitbreidingen, ontstaat een vanzelfsprekende voortzetting van het bestaande dorp dat nu op sommige plaatsen ten prooi dreigt te vallen aan het te grootschalige ‘kampung-Indonesia-model’, een beproeft stedelijk concept dat bestaat uit een strak grid van steegjes en woningen. Het ontwerp voor het familiehuis op deze plek sluit aan op de lokale omstandigheden, als trots baken voor hen die ermee verbonden zijn, een plek voor ontmoeting en gastvrijheid. Anders dan het uitsplitsen van de diverse functies worden in het familiehuis de functies samengevoegd refererend aan de Tongkonan waar werd gewoond, gewerkt en gezorgd.
Het gebouw wordt gedragen door een zich naar het landschap voegende structuur, een route waarlangs de ruimten voor verschillende functies worden aangehaakt. De structuur is kader waarbinnen het gebouw kan groeien. De ondergrond beïnvloedt de concentratie van ruimten op het vlakke deel waar de verschillende routes in een knoop rondom de overdekte buitenruimte samenkomen. De posities van de paviljoens met daarin kantoor en gastenverblijf ogen beweeglijker maar worden door de helling bepaald. Langs en op de route rond de overdekte buitenruimte zijn in hoofdzaak ontvangstruimte, auditorium, winkel, voorzieningen en ziekenhuis ondergebracht. De beoogde functies zijn niet willekeurig gesitueerd, maar hebben onderlinge relaties die de ontmoetingen langs de route versterken.
De Pondok, een wachtershuisje dat bestaat uit een dak en platform, vloer op palen, zonder wanden, fungeert in het dagelijks leven als ontmoetingsplatform en kan in sociaal opzicht als afspiegeling van de Tongkonan worden beschouwd. Door de Pondok als basismodel, met variaties in de uitwerking, te gebruiken in een complexer samenstel kan een nieuw monumentaal baken -dat de Tongkonan voorheen was- ontstaan.
De ingewikkelde en kostbare bouw van een Tongkonan maakt plaats voor een functionele, eenvoudiger bouwmethode. Met groeiende, zich naar het landschap voegende uitbreidingen, ontstaat een vanzelfsprekende voortzetting van het bestaande dorp dat nu op sommige plaatsen ten prooi dreigt te vallen aan het te grootschalige ‘kampung-Indonesia-model’, een beproeft stedelijk concept dat bestaat uit een strak grid van steegjes en woningen. Het ontwerp voor het familiehuis op deze plek sluit aan op de lokale omstandigheden, als trots baken voor hen die ermee verbonden zijn, een plek voor ontmoeting en gastvrijheid. Anders dan het uitsplitsen van de diverse functies worden in het familiehuis de functies samengevoegd refererend aan de Tongkonan waar werd gewoond, gewerkt en gezorgd.
Het gebouw wordt gedragen door een zich naar het landschap voegende structuur, een route waarlangs de ruimten voor verschillende functies worden aangehaakt. De structuur is kader waarbinnen het gebouw kan groeien. De ondergrond beïnvloedt de concentratie van ruimten op het vlakke deel waar de verschillende routes in een knoop rondom de overdekte buitenruimte samenkomen. De posities van de paviljoens met daarin kantoor en gastenverblijf ogen beweeglijker maar worden door de helling bepaald. Langs en op de route rond de overdekte buitenruimte zijn in hoofdzaak ontvangstruimte, auditorium, winkel, voorzieningen en ziekenhuis ondergebracht. De beoogde functies zijn niet willekeurig gesitueerd, maar hebben onderlinge relaties die de ontmoetingen langs de route versterken.
